Nie jestem przedsiębiorcą

Codziennie słyszę od wielu osób, że sztuka, a co za tym idzie rękodzieło, jest niemiłosiernie droga, że chętnie by nie jeden raz kupili rzeźbionego anioła czy drewnianą biżuterię, ale cena przerasta ich kieszenie. Sprawia to, iż większość społeczeństwa sięga po tanie zamienniki wyprodukowane w chińskiej fabryce przez małe rączki dzieci zmuszanych do pracy za miskę ryżu dziennie, o idei sztuki, wzornictwa i serca artysty nie wspomnę.

Jako artystka z wyboru i nie dla pieniędzy ani poklasku chciałabym w tej kwestii zabrać głos, który, mam nadzieję, okaże się przydatny w wyjaśnieniu: dlaczego rękodzieło to nie tania „rzecz”.

            Po pierwsze: talent, każdy ma jakiś, ale nie każdy pracuje nad sobą, żeby go rozwijać. Niejednokrotnie trzeba spędzić ciężkie „dupogodziny”, aby oszlifować swój warsztat, co niestety bardzo rzadko jest zauważane, brane pod uwagę czy doceniane.

Po drugie: aby wykonać jakikolwiek przedmiot potrzebny jest pomysł, wymyślenie wzoru lub kształtu, który będzie unikatowy i jedyny w swoim rodzaju przepuszczony przez pryzmat osobowości artysty co nadaje mu wartość samą w sobie, bo czyż każdy człowiek ma to „coś”? Większość ludzi ma problem z wymyśleniem „co na obiad?”, a co dopiero kreatywność i wizja jakiegoś dzieła ;)

Po trzecie: aby zrealizować swój pomysł artysta potrzebuje materiałów, z których go wykona i narzędzi, których użyje do jego urzeczywistnienia. Takie rzeczy nie leżą na ulicy jak jesienne liście, żeby każdy mógł je sobie pozbierać. Trzeba je kupić, taniej, drożej, ale trzeba mieć fundusze, żeby w projekt zainwestować, a przecież nikomu pieniążki nie spadają z nieba jak wspomniane przeze mnie wcześniej jesienne liście ;)

Po czwarte i piąte: czas.

Czwarte, ponieważ wykonanie nawet najbardziej prostego projektu kosztuje czas, a czas to taka wartość, choć abstrakcyjna, którą jeśli poświęcimy już nigdy jej nie odzyskamy.

Idąc tym tropem weźmy na przykład moje wisiorki. Standardowo jeden prosty wisiorek robię lekko ponad 2 godziny. Godzina korepetycji „po znajomości” kosztuje około 30 złotych (jak nie więcej, bo nie znam się na znajomościach ani korepetycjach tym bardziej ;) ). Czyli już mamy wymierne 60 złotych w puli.

A co jeśli wzór jest bardziej skomplikowany i wymaga ode mnie większego wkładu sił, umiejętności i czasu?

Więc po piąte: jeśli wytworzenie rękodzieła wymaga wytężenia talentu to się doskonalę, ćwiczę, próbuję, szkolę czyli znów pojawia się ten bezcenny czas oraz nakład kolejnych pieniędzy na dokształcanie.

Biorąc pod uwagę te wszystkie czynniki wyceńmy mój jeden prosty wisiorek.

2 zwitki muliny dobrej jakości – 2 ziko.

Kawał litego drewna o grubości 2,5 cm, szerokości 10 cm i długości 25cm – 25 ziko.

Wycinanie klocków, aby utoczyć kulki na koraliki – wyrzynarka, tokarka i frezarka gratis od wujka ;) – liczmy jak za kilowatogodzinę, bo prąd potrzebny, bez liczenia godzin na nauczenie się obsługi tych urządzeń tak, żeby nie poobrywać ani nie poobcinać sobie palców– 30 ziko.

Lakierobejca, co by nam kulki nie sparciały 375 ml (dziwne mają miarki, ale takie mają i co zrobisz? ;) ) – 18,99 ziko.

Godzinna praca - 30 ziko.

Razem: 105,99 złotych.

Hahaha :D Wiadomo, że nie zużyję całej deski i zostaną mi jakieś ścinki na następny projekt. Lakierobejca też mi zostanie na przyszłość, ale założę się, że nie jeden kolega/koleżanka artysta/artystka po przeczytaniu tego posta podniesie ceny, bo tak naprawdę identyczne wisiorki jak moje można dostać już za 60 złotych, więc czy to jest naprawdę „aż tak drogo”?

Oczywiście zostaje jeszcze kwestia gustu, ale o gustach się nie dyskutuje ;)